ο έλληνας ποτέ δεν χάνει... τα παρατάει

είμαι σε παραλία μεγάλη με μόνο 10 ομπρέλες μπροστά από ένα bar. εν ολίγοις, οι ομπρέλες ΔΕΝ μετακινούνται αλλά υπάρχει πολύ παραλία δεξιά και αριστερά των ομπρελων. βρίσκω μια άδεια ομπρέλα ακριβώς στο σημείο που περίπου 10 άτομα παίζουν volleyball στα πολύ ρηχά (στο 1 μέτρο από εμένα). με μαθηματική ακρίβεια η μπάλα θα έρθει στην αγκαλιά μου. σε λίγο την έχω αγκαλιά τη μπάλα. αρχίζει οι εξής συζήτηση με τον παίκτη/ιδιοκτήτη της μπάλας, τύπος γύρω στα 50, με μουστάκι που κάνει τον ωραίο και τον "σύγχρονο":
-συγγνώμη (για την μπάλα, εννοεί)
-να σας ρωτήσω κάτι? επειδή οι ομπρέλες δεν μετακινούνται ενώ εσείς μετακινείστε, θα μπορούσατε να πάτε 10μ πιο κει να παίξετε με την ησυχία σας και να μην έρχεται η μπάλα σας πάνω μου?
-δεν υπάρχει λόγος να μετακινηθούμε, θα σταματήσουμε να παίζουμε σε 10 λεπτά.
-ευχαριστώ για την κατανόηση.
-μα τι λές κοπέλα μου? έτσι για να λέμε τα πράγματα με τ'όνομά τους, εμείς παίζαμε πρώτοι και εσύ ήρθες κι έκατσες μετά.
-ναι, έχετε δίκιο αλλά οι ομπρέλες είναι όλες κι΄όλες δέκα, δεν μετακινούνται και είναι η μόνη ελεύθερη. εσείς απ'την άλλη θα μπορούσατε αν θέλατε να παίζατε 10 μέτρα πιο πέρα που δεν υπάρχει κόσμος.
-ξέρεις τι μου θυμίζεις? αυτοί που χτίζουν τα σπίτια τους δίπλα στα εργοστάσια και μετά σηκώνουν πανώ και διαδηλώνουν για να φύγουν τα εργοστάσια.
-μα τι λέτε? δεν είναι το ίδιο. αφενός μεν δεν διαδηλώνω ούτε απειλώ, ευγενικά σας το ζήτησα, αφετέρου δε δεν έχω επιλογή που να κάτσω γιατί οι ομπρέλες είναι με τσιμεντένιες βάσεις, δεν μετακινούνται και είμαι υποχρεωμένη αφού θέλω σκιά και κάτι να πιω να κάτσω εδώ. για εσάς όμως να πάτε 10 μέτρα πιο δεξιά δεν είναι τίποτα, ούτε καμια παραγωγική διαδικασία χαλάει. είναι θέμα διάθεσης και μόνο.
-πολύ μου την έσπασε η τύπισσα. δεν παίζω άλλο. πάω να κάτσω...
και πήγε στη γεματούλα βαμμένη ξανθιά σύζυγο με το itsy bitsy teenie weenie black bikini και συνέχισε το παράπονό του ανάβοντας ένα πουράκι...