ο δαίμονας

κάτι τέτοια άρθρα με τίτλο "χαμένοι οι νέοι στους δρόμους του διαδικτύου" είναι εξοργιστικά.

"μαθητές εθίστηκαν σε παιχνίδια του διαδικτύου, κλείστηκαν στον εαυτό τους, έγιναν επιθετικοί και έπεσαν θύμα σε οικονομικές και διαφημιστικές απάτες"
αυτό για να μας πει το άρθρο ότι το διαδίκτυο είναι επικίνδυνο. είναι όσο επικίνδυνο και η ίδια η ζωή. αφήνει ο αρθρογράφος να νοηθεί φυσικά ότι φταεί το διαδίκτυο που είναι επιθετικά τα συγκεκριμένα παιδία ή ότι κλείστηκαν στον εαυτό τους και ευθύνει φέρει το διαδίκτυο. δηλαδή, αν δεν υπηρχε το ιντερνετ αυτά τα παιδιά θα ήταν κάτι άλλο. μήπως, ούτως ή άλλως θα ήταν επιθετικά και κλεισμένα στον εαυτό τους αυτά τα παιδιά αλλά επειδή μπαίνουν στο ιντερνετ πρέπει να το δαιμονοποιήσουμε?
"Σε κάθε περίπτωση, συμπεραίνει το άρθρο, ένα παιδί ισορροπημένο, που ζει με φίλους και κυκλοφορεί κυρίως στους αληθινούς δρόμους και όχι στους ψηφιακούς, είναι πολύ πιο απρόσβλητο"
το βασικό είναι το ισορροπημένο όχι οι αληθινοί vs τους ψηφιακούς δρόμους. αν ένα παιδί είναι ισορροπημένο οι δρόμοι είτε αληθινοί είτε ψηφιακοί αντιμετωπίζονται.
γιατί στην ελλάδα πρέπει να σκοτώνουμε την πρόοδο?